$$ \ frac {c} {\ text {frequentie}} = \ text {wavelength} $$$$ \ frac {c} {\ text {wavelength}} = \ text {frequentie} $$

De bovenstaande relatie is een natuurkundig feit. Het is onvoorwaardelijk waar (op voorwaarde dat u consistente eenheden gebruikt, bijv. Golflengte in meters en $ c $ in meters per seconde); het is hoe je converteert tussen twee verschillende manieren om een ​​golf te meten.

De frequentielimieten en namen van de banden zijn geen fysica; ze zijn uitgevonden door mensen. De frequentiegrenzen zijn een kwestie van de regelgeving die het radiospectrum over veel gebruikers verdeelt. De limieten van de amateurbanden zijn semi-willekeurig.

De gebruikelijke namen voor de banden ("20 m", "2 m", enzovoort) zijn eenvoudig het ronde getal dat het dichtst bij de werkelijke golflengten . (Merk in uw voorbeeld van 33 cm op dat 32 en 34 cm volledig buiten de band zouden vallen. 33 is de beste benadering van twee cijfers.)

Wat uw boek zou moeten hebben u verteld is, is niet dat u de bovenstaande relatie kunt gebruiken om de grenzen van de band te vinden, maar dat aangezien u de banden en frequenties al kent, u het kunt gebruiken om welke band een frequentie hoort bij, of omgekeerd , want hoewel de bandnamen niet altijd binnen de frequentielimieten vallen, zal de juiste band / frequentie altijd de dichtstbijzijnde overeenkomst zijn.

Bijvoorbeeld $ 300/143 ≈ 2.098 $, dus we kunnen concluderen dat 143 MHz in de 2 m-band ligt als het überhaupt in een amateurband zit, wat het niet is (maar bv. 145 MHz is).

Als je de limieten van banden wilt weten, moet je ze onthouden; er zijn geen snelkoppelingen. De relatie tussen golflengte en frequentie kan echter worden gebruikt om die limieten af ​​te stemmen op de golflengtenamen van de banden.

De namen zijn logisch als je rekening houdt met de geschiedenis erachter. Bekijk dit namenpatroon en de onderkant van de toewijzing:

• 80m: 3,5 MHz
• 40m: 7,0 MHz
• 20m: 14 MHz
• 10m: 28MHz

Merk op hoe de frequenties en canonieke namen gerelateerd zijn door veelvouden van twee. 80m is bijna perfect genoemd: de toewijzing gaat van 75,0 miljoen naar 85,7 miljoen. Zeker, als je in frequentie stijgt, wordt het minder perfect: 20 meter is dichter bij 21 meter. Maar dit zijn mooie, ronde getallen. Omdat er op dat moment geen andere banden waren toegewezen, was er geen specifieke reden om specifieker te zijn.

Merk op dat die banden al heel lang zijn toegewezen, internationaal toegewezen door de ITU in 1927 .

15m werd toegewezen in 1947. Het is duidelijk dat dat niet kan worden afgerond op 10m of 20m omdat die namen al in gebruik zijn. 14m zou een nauwkeuriger naam zijn, maar 15 is een "ronder" getal, een veelvoud van 5.

30m, 17m en 12m zijn de WARC-banden, meer toegewezen onlangs in 1979. 12m kon niet 10m zijn omdat die naam werd gebruikt. 30m is een rond getal dat dichtbij genoeg is en nog niet werd gebruikt. 17m is eigenlijk dichter bij 15m, maar die naam was ook al in gebruik. Ik veronderstel dat het 16m had kunnen zijn. Misschien kun je de aantekeningen uit 1979 opzoeken om erachter te komen waarom dat niet zo was. Mijn gok: iemand wilde wat vrije ruimte tussen 15 meter. U zult merken dat 12 miljoen goed is voor het geld: de feitelijke toewijzing is van 12,00 miljoen tot 12,05 miljoen.

60 miljoen is relatief nieuw, aangezien het in 2002 in de VS wordt toegewezen. Ik denk niet dat de ITU toewijst het internationaal. Hoewel het eigenlijk rond de 55 meter is, is 60 een mooi rond getal en was er nog geen band die zo heette.

En dat zijn alle HF-bands.

De VHF-bands zijn behoorlijk accuraat :

• 300/50 MHz = 6,00 m
• 300/144 MHz = 2,08 m
• 300/225 MHz = 1,333 m

Ik vergeef je dat je de laatste in twijfel trekt, want je bent Canadees en je gebruikt het metrische systeem. Als Canadezen het hadden genoemd, zouden ze het 133 cm hebben genoemd. Maar deze band kwam voor het eerst in aanraking met amateurgebruik in de VS, waar fracties met machten van twee de voorkeur hebben ¹ . Dit is dus de "band van 1¼ meter". Op het moment dat de band werd genoemd, gebruikte Canada natuurlijk ook het metrische systeem niet. Dus misschien niet.

Naarmate je hoger in het spectrum komt, blijven de namen behoorlijk nauwkeurig. Uiteindelijk hebben mensen de neiging om ze niet meer per golflengte te bellen. "Four-veertig" is op sommige plaatsen een informele naam voor "70 centimeter". Niemand heeft een Wi-Fi-toegangspunt van "13 centimeter". Ze hebben een toegangspunt van 2,4 GHz.

^{1: Iemand moet dit aan Ikea vertellen, omdat hun handleidingen (pagina 9) vaak metingen hebben zoals "95 2/3 inches". Niemand heeft een liniaal gemarkeerd in een derde van inches. Ik denk dat niemand ook een liniaal heeft die is gemarkeerd in vierden van meters, dus misschien is dit de wraak van Ikea.}

  "Het valt me ​​op dat als je deze formule voor veel banden gebruikt, de resulterende frequentie niet binnen het voorgestelde frequentiebereik voor dat plan valt en waar ze dat wel doen, veel vallen niet binnen een onderscheidbare tolerantie van het midden."  

Dit is waarom dit vandaag het geval is.

In de begintijd van de radio (dat wil zeggen, het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw) verwees iedereen naar de geschatte golflengte in meters, in plaats van de werkelijke frequentie in MHz. Zo was het gewoon! Behalve Lecher-draden (meestal voor VHF), was er bijna geen manier om de werkelijke zend of ontvang frequentie met enige mate van nauwkeurigheid. In die tijd waren er geen frequentietellers of nauwkeurig gekalibreerde VFO's.

In die dagen - vóór de dagen van vacuümbuizen, die een ENORME technische vooruitgang waren - had iedereen alleen maar luidruchtige, rauwe vonkenzenders, die een belachelijk brede bandbreedte boven en onder de middenfrequentie bezetten .

(Nog beter waren kristalgestuurde triode-oscillatoren, zelfs als ze toetsklikken en tjilpen hadden.)

Later, toen breedbandvonkenzenders plaatsmaakten voor een smallere en veel schonere buis oscillatoren zoals deze, het afstemmen werd nauwkeuriger en het was verstandiger om naar de frequentie te verwijzen.

En daarom hebben we nog steeds het woord "golflengte" in onze lijst met amateurradiotermen. Of je het nu leuk vindt of niet, we zitten gewoon vast aan de term en alle verwarring die ermee gepaard ging.

Een gemakkelijke manier om dit te doen is in plaats van de frequentie te delen door 300, maar 280 te gebruiken. De frequentie is in dit geval het hele getal dat mensen over het algemeen denken om de band weer te geven.

De nummers komen perfect overeen met de bandnamen (niet de echte golflengten):

280 / 3,5 MHz = 80 (meter)
280/7 Mhz = 40 ( meter)
280/14 Mhz = 20 (meter)
280/20 Mhz = 14 (meter)
280/28 Mhz = 10 (meter)